Wat anderen met calorieën hebben, of met geld, heb ik met slaap. Ik tel mijn slaapuren, vraag me af of ik genoeg heb, maak me zorgen als het niet zo is. Als ik ’s ochtends wakker word, maak ik me druk dat ik niet genoeg geslapen heb. ’s Avonds om negen uur word ik onrustig, omdat ik op tijd op bed wil liggen. Ik vraag me ’s avonds al af hoe vroeg ons kind nu weer wakker zal worden. Ik bid God dat we met z’n allen door kunnen slapen die nacht. Het houdt me vaak en veel bezig.

Wat anderen met calorieën hebben, of met geld, heb ik met slaap. Het is een afgod geworden. Voor iedere verse ouder is slaap een issue, maar voor mij is het meer. Ik heb slaap nodig, echt wel die acht uur per nacht. Zo zit ik in elkaar en dat weet ik van mezelf. Maar nu beheerst het me meer dan goed voor me is. Zorg voor mezelf door goed te slapen sloeg om in angst. Gek, want wat heeft een afgod nou helemaal te bieden?

Valse zekerheid

Zoals alle afgoden biedt focus op slaap me een gevoel van controle. ‘Als je maar zorgt dat je genoeg slaapt, komt het wel goed met je leven.’ Als ik dit maar goed kan doen, gaat alles makkelijker, wordt alles beter. Een afgod biedt je valse zekerheid. En zekerheid is fijn in een leven waar controle en zekerheid je ontglipt, als een kat die een stuiterbal probeert te vangen. [Lees verder]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators, waar ik vaste blogger ben. Klik door om de rest te lezen.

(Fotocredit: Hernan Sanchez)