Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: God


door Een reactie plaatsen

Je bent welkom

Ik ben niet zo van de jaaroverzichten. Mijn rss-reader was de afgelopen twee weken gevuld met blogs die terugkeken en data en cijfertjes deelden. Dat spreekt me niet zo aan. Wat me wel aanspreekt is het nieuwe jaar goed beginnen. Een statement maken. (Niet te verwarren met goede voornemens!) Daarom wil ik in deze eerste blog van het jaar iets tegen je zeggen.

Je bent welkom.

Je bent welkom op mijn blog.

Je bent welkom in deze bescheiden online community die ik en de lezers vormen. Ik heet je welkom, omdat ik geloof dat God je welkom heet.

Lees verder →


door 2 reacties

Waarom ik niet mijn blog ben (en jij ook niet)

Vorige week schreef ik over ‘laat uw naam geheiligd worden’. Ik schreef dat God groter is dan wij kennen, dat God groter is dan zijn boek. En zonder dat ik mijn blog en de Bijbel op één lijn wil plaatsen (ik moet er niet aan denken; soms vraag ik me af hoe Paulus zijn brieven geschreven zou hebben als hij wist dat duizenden jaren later mensen elk woord van hem zouden omdraaien en analyseren) triggerde het me wel in het denken over mijn blog.

God is namelijk niet de Bijbel. En ik ben niet mijn blog. En jij bent ook niet mijn blog. Ik maak mijn blog en in zekere zin maak jij als lezer ook de blog, door het te lezen. Ik ben er elke week weer dankbaar voor dat mensen zoals jij mijn blog lezen. Dat mensen af en toe wat laten horen dat me bemoedigt of helpt om dingen beter te doen. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

3 praktische ideeën voor meer vrijheid

Ik geloof dat in God vrijheid te vinden is. Niet de vrijheid om te doen wat je wilt, maar de vrijheid om te zijn wie je bent. Ik besef dat mijn statement dat in God vrijheid te vinden is, ook lijkt te zeggen dat er buiten God geen vrijheid is. Dat weet ik niet, ik heb nooit zonder God geleefd. Ik weet wel dat ik zelf steeds meer vrijheid ontdek in relatie met God. Door mijn verbinding met God vind ik vrijheid.

Lees verder →

Zygote van 5 dagen oud


door 2 reacties

Psalm 139 (in eigen woorden)

Vorige week zondag daagde onze voorganger in de kerk ons uit om psalm 139 in eigen woorden te vatten. Op die manier komt de tekst dichterbij en wordt de psalm meer persoonlijk. Ik heb aan deze uitdaging gehoor gegeven en plaats vandaag mijn versie van psalm 139. Ik zit in een internationale kerk, dus de tekst is in het Engels. Vanwege beperkingen in mijn site kan ik het gedicht alleen met grote regelafstand plaatsen, helaas.

Psalm 139

You know me
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom ‘goede dingen’ niet is wat God goed maakt [Gastblog]

SONY DSCDit is een gastblog van Joyce Kremers. Ik ken Joyce sinds we samen aan het toneelstuk The Singer werkten. Ik vind het bijzonder hoe ze, door moeilijke tijden heen, haar geloof dieper heeft laten wortelen, in plaats van op te geven. Daarom ben ik blij dat ze daarover deze gastblog heeft geschreven. Joyce komt uit Canada, is inmiddels al elf jaar met een Nederlander getrouwd en geeft les aan de Hanzehogeschool Groningen.

Gifgroene graffiti

De Prinses Irenetunnel in Delft is de grootste plek in Nederland waar graffitiartiesten legaal hun gang kunnen gaan, hoewel de tunnel helaas in 2015 gesloten wordt. Onlangs liep ik er nog één laatste keer doorheen om de kunstwerken te bewonderen. De grote, gifgroene bellenblaasletters waren niet te missen. Ze spetterden over de andere, somberdere tekeningen. “God is liefde”, stond er. Het is een populaire uitspraak. Ze deden me denken aan die andere woorden: God is goed.

Ik heb die zinnetjes duizenden keren gehoord (net als volgens mij iedereen), al als klein meisje met roze jurkjes en kanten sokjes. Lees verder →


door 4 reacties

Muziek die me raakt: ME – Rest In Pieces

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. In deze vakantieperiode wil ik een aantal van die liedjes delen. Dit is het slot van deze serie.

Minco Eggersman staat niet bekend om zijn vrolijke liedjes. Hij is betrokken bij at the close of everyday en The Spirit That Guides Us, maar heeft ook solo, onder de naam ME, muziek uitgebracht. Vaak zijn het trage, diepe, soms zware liedjes. Muziek die ik niet al te vaak moet luisteren, omdat het mijn gemoedstoestand beïnvloedt, maar ook muziek die soms juist precies verwoordt wat ik voel. Dit nummer, Rest In Pieces, hoorde ik voor het eerst toen ik serieus in de knoop zat met God en mijn geloof. Ik hoorde Gods stem in dit nummer, die mij vertelde dat Hij het wist dat ik het gevoel had in scherven te liggen. En als je Gods stem in dit nummer hoort, is daar opeens die vraag. De vraag die ik eerder andersom zou stellen, maar nu was het God die zich kwetsbaar maakte en het aan mij vroeg in de strijd en moeite die ik met Hem had. De vraag waarmee God door mijn muur breekt: Can I still be your friend?
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom God je geen insect maakt als je bidt

De Griekse mythologie kent het tragische verhaal van Tithonus. Tithonus was de zoon van koning Laomedon van Troje, de stad die een generatie later verwoest werd na de list met het houten paard. Tithonus was schoon van uiterlijk en al snel werd Eos, de godin van de dageraad, verliefd op de knappe sterveling. Ze wilde hem, maar besefte dat zijn sterfelijkheid hem ooit weer van haar af zou nemen. Eos smeekte oppergod Zeus en vroeg hem Tithonus onsterfelijk te maken. En zo geschiedde.

Lees verder →

Amen on panel painting


door Een reactie plaatsen

Wat ik geloof(de)

Een jaar of twee geleden lag mijn geloof nog heel wat meer onder vuur dan nu. Ik wist vooral wat ik niet wilde, wat ik niet geloofde, wat ik niet meer geloofde. In die tijd was ik op zoek naar wat ik wel geloofde. Ik probeerde dat op papier te zetten en onderstaande ‘geloofsbelijdenis’ kwam er uit. Ik kwam hem onlangs weer tegen op mijn computer en het raakte me. Ik ontdekte hoezeer ik toen een basis heb gelegd voor wat ik nog steeds geloof. Ik besefte ook hoezeer mijn worsteling heel wat meer vuur in mijn geloof legde dan dat ik nu soms heb. Daarom plaats ik het hier, als eerbetoon aan de continue verandering in ons leven, en als herinnering aan de passie die voortkomt uit worsteling.
Lees verder →

team hoyt


door 3 reacties

Waarom Rick Hoyt mij boos maakt

Twee jaar geleden liet een spreker op een event van Athletes in Action een filmpje zien van Dick en Rick Hoyt. Het maakte me boos. Vorige week zag ik het filmpje opnieuw en weer woelde het in mijn gevoel. Rick Hoyt is een meervoudig gehandicapte jongen die graag de Iron Man wilde volbrengen; één van de zwaarste triatlons ter wereld. Zijn vader Dick zei: Prima, ik ga je duwen. Hier het filmpje. Bekijk dat eerst.

Lees verder →