Veel van de hedendaagse popmuziek gaat langs me heen en dat beschouw ik als een zegen. Ik luister zelden naar de radio. Als ik aan het werk ben moet ik geen muziek om me heen hebben en als ik muziek wil luisteren heb ik een voorraad cd’s en natuurlijk Spotify, zodat ik zelf kan kiezen wat ik luister. De keerzijde daarvan is dat ik sommige echt goede muziek pas vrij laat ontdek.

Dat gebeurde ook met het nummer Father and Friend van Alain Clark. Ik had het af en toe wel vaag opgevangen –iets met looking and seeing myself– maar pas laat drong me door waar het over gaat. En wat een prachtig nummer het eigenlijk is. Een vader en zoon zingen samen een lied met als refrein ‘Everytime I look at you I see myself, I’m so proud of you’. Sinds ik dat weet, geeft het lied me kippenvel.

De grootste zoektocht in mijn geloof de laatste jaren is de zoektocht naar intimiteit met God en wat het betekent dat Hij Vader is. De woorden die daarbij gebruikt worden (liefhebbende vader, geliefd kind) zijn waar, maar heb ik al zo vaak gehoord dat ze in mijn hoofd blijven steken. En mijn hoofd is niet het probleem als het om intimiteit gaat, het is mijn hart dat in de weg staat. Daarom ben ik blij met woorden of beelden die fris en nieuw zijn en mijn hart raken. En je raadt het al: Alain Clark heeft me daarbij geholpen.
[Lees meer]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators, waar ik vaste blogger ben. Klik door om de rest te lezen.

Fotocredit: Paul Luberti, creative commons)