Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: kort verhaal


door Een reactie plaatsen

De reden [kort verhaal]

Vandaag is Goede Vrijdag. Voor deze gelegenheid plaats ik niet een blog zoals normaal, maar heb ik een verhaal geschreven (hij is eerder al eens op mijn oude blog geplaatst). Het is inmiddels traditie.

De reden

Zwijgend porde Tim met zijn stok in het kampvuur. De marshmallow aan het eind was allang verkoold tot een plakkerig laagje zwart dat stonk naar verbrande karamel. Het maakt weinig uit. Hij hield helemaal niet van die mierzoete dingen. Maar ja, het hoorde er nu eenmaal bij, bij een kampvuur. Dat, of van die stokken met brooddeeg. De klanten wilden het en hij had al helemaal geen zin om deeg te kneden en dat drie dagen mee te sjouwen. Marshmallows dus.
Hij keek toe hoe Ruben voorzichtig zijn gesmolten marshmallow tussen twee kaakjes klemde. Tim zou hem willen waarschuwen dat het heet was, maar hij hield zijn mond. Zoals hij altijd deed. De stilte tussen hen was tastbaar, maar Lees verder →

Tuin bij verhaal Goede Vrijdag


door 5 reacties

De metselaar en de binnentuin [kort verhaal]

Vandaag is Goede Vrijdag. Voor deze gelegenheid plaats ik niet een blog zoals normaal, maar heb ik een verhaal geschreven. Het is inmiddels traditie.

De metselaar en de binnentuin

“En dit …” De Boodschapper schoof twee grote doorschijnende deuren open, waarachter warmgeel licht en heldergroen flonkerden. “… dit is de binnentuin.” De man stapte langs de Boodschapper naar buiten en werd omvat door een geurige deken van groen. Midden in het complex lag deze tuin, met cipressen die uit plukjes struiken opstaken, omhangen met klimplanten, naast perken met bloemen in alle kleuren van een over de heuvels ondergaande zon. Bijen zoemden rond. Tegen de muur tegenover hem zag de man de korven staan. Paadjes kronkelden tussen de struiken en perkjes door, op zoek naar de grasveldjes waar ze onvermijdelijk op uitkwamen. De geur van hars, van bloemen, van gras en overal dat warme licht.

De man snoof diep en zuchtte. “Denk je Lees verder →

Kat springt op vensterbank


door 1 Comment

De parabel van de Vastgebonden Kat

Een warme lentedag half mei, een kleine basisschool in een dorpje op het platteland. De ramen van het lokaal staan open en terwijl het handjevol leerlingen hun tafels opdreunen, springt de dorpskat soepel op de vensterbank en begint in het zonnetje heen en weer te paraderen. Leerlingen kijken, zijn afgeleid. De meester, een jonge student die hier wat ervaring opdoet in de hoop op een vaste aanstelling aan een school in de grote stad, houdt vol. Tot de kat op zijn bureau hopt en aanstalten maakt om zich tussen de proefwerken neer te vleien.

Een snelle greep, een korte mauw, twee stappen en de kat is weer buiten. De meester is nog maar net weer begonnen bij 1 maal 9 is 9 of de kat springt weer miauwend op de vensterbank. ‘Maarten, vang jij die kat en bindt hem voor zolang maar even vast aan het paaltje buiten.’ Maarten, het behendige zoontje van de molenaar, vangt de kat en bindt hem vast. De les gaat ongestoord verder.

De volgende dag. De ramen staan weer open, hetzelfde tafereel. Een miauwende kat, een geïrriteerde onderwijzer. Meteen maar afrekenen met deze afleiding, denkt de meester en Maarten krijgt weer zijn bevel.

Als op de derde en de vierde dag de kat terug blijft komen is meester het zat. Aan het begin van de nieuwe schooldag ziet hij de kat al op het plein. Meteen doen! Hij vangt de kat en bindt hem vast, voor de lessen beginnen. [Lees verder]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators. Klik door om de rest te lezen.
(Fotocredit: Bing Han)


door Een reactie plaatsen

Wind (een gelijkenis)

Het laatste wat ik me herinner is
hoe het groene water zich boven me sloot en
ik achterover neerzonk in de diepte.
Ik moet het bewustzijn hebben verloren,
maar tegelijk de tegenwoordigheid van geest
hebben gehad me vast te klampen aan deze balk.
Hoe heeft zo mis kunnen gaan,
had niemand dan die klip gezien?

Lees verder →


door Een reactie plaatsen

De medelijder [kort verhaal]

Vandaag is Goede Vrijdag. Voor deze gelegenheid plaats ik niet een blog zoals normaal, maar heb ik een verhaal geschreven.

De medelijder

Voor de lunch

Joris richtte zijn gedachten op de pijn in zijn hoofd. Hij tastte het gevoel af, keek er als het ware in rond en trok zijn conclusies. Het was duidelijk. “U heeft inderdaad migraine, mevrouw De Tres.” Hij trok een blaadje van zijn memoblok, krabbelde een recept en schoof het over het bureau naar zijn patiënte. “Dit is voor smelttabletten. Als u op de weg naar buiten even langs mijn assistente loopt, zet zij het voor u in de computer. Amazon levert het naar verwachting binnen 3,5 uur en overlegt met uw verzekering. Instructies staan op de verpakking.”

Lees verder →


door Een reactie plaatsen

De ster en de zon [kort verhaal]

Vandaag is Goede Vrijdag. Voor deze gelegenheid plaats ik niet een blog zoals normaal, maar heb ik een verhaal geschreven.

De ster en de zon

Jeruzalem is niet veel veranderd in die jaren. Ik ben er destijds maar kort geweest, maar veel herken ik nog. Hier en daar een gebouw erbij, wat wijken verwaarloosd, maar verder vooral dezelfde nauwe, drukke straten en broeierige atmosfeer. De mensen zijn nog vol van hun grote feestdag van laatst, een van de grootste feesten van het jaar. Pesach, een herinnering aan een bevrijding van vroeger, heb ik me laten vertellen. Het is nog te proeven in de stad. Verder is het nog hetzelfde als in mijn herinnering. Het geelwitte steen dat voor elk gebouw gebruikt wordt, het geluid van duizend verschillende talen en overal doorheen de geur van verkolend dierenvlees dat elke dag de tempelberg afdrijft.

Lees verder →


door 2 reacties

De teddyberenkerk [kort verhaal]

Er was eens, in een land hier ver vandaan, een teddyberenkerk. Inderdaad. Een kerk voor teddyberen. Elke zondag stroomde de kerk vol met teddyberen die samen de Knuffelmaker eerden. De teddyberen waren lief en gezellig en in de dienst ging het er altijd vrolijk aan toe. Iedereen deed mee op zijn eigen manier. Sommige teddyberen hadden te korte armpjes om fatsoenlijk te klappen, dus die staken ze maar in de lucht. Andere teddyberen hadden grote flaporen, waar ze achter in de zaal mee konden zwaaien. Elke teddybeer zat op een unieke manier in elkaar en kon zo op een unieke manier de Knuffelmaker eren.
Lees verder →