Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: worsteling


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Jon Foreman – You Don’t Know How Beautiful You Are

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Wat moet ik nog zeggen over Jon Foreman? Elke tekst van hem is raak. Worstel je met overgave, littekens, muren, verstoppen, een gewond hart? Je hebt er geen idee van hoe mooi je bent. Lees verder →

Foto bij blog God is goed


door Een reactie plaatsen

Het stockholmsyndroom van ‘God is goed’

“Soms voel ik me bij God als een hondje dat steeds weggeschopt wordt, maar toch achter zijn baasje aan blijft lopen.”

Dat schreef ik een aantal jaar geleden in mijn dagboek, in een tijd dat mijn relatie met God een stuk donkerder was dan nu. Er is flink wat veranderd sinds die tijd. Maar niet alles.

Een van de dingen die is veranderd, is dat ik elke dag probeer te beginnen met hetzelfde gebed. Vroeger bij mijn gebedskaars, tegenwoordig gewoon aan het begin van de dag. Het begint met: Jahweh, aan het begin van deze dag belijd ik dat je volledig licht bent en in jou geen spoor van duisternis is.

God is namelijk

Lees verder →


door 2 reacties

De meest beklagenswaardige figuur uit de film

De film Silence van Martin Scorsese bevat veel personages die vechten voor hun geloof*. Het verhaal? Twee jonge Jezuïeten reizen in de 17e eeuw naar Japan om te kijken wat er klopt van de geruchten dat hun mentor, als missionaris naar Japan gestuurd, afstand heeft gedaan van zijn geloof.

De twee broeders ontmoeten in Japan de lokale, ondergrondse kerk, die zwaar onderdrukt en vervolgd wordt. Uiteindelijk worden zij ook gevangengezet en gedwongen, net als hun mentor, hun geloof te verloochenen.

De Japanse gelovigen die we tegenkomen vechten voor hun geloof en we zien velen sterven omdat ze weigeren Jezus te verloochenen. We zien de jonge Jezuïeten stand proberen te houden onder gevangenschap en marteling. Wat hen uiteindelijk beweegt om afstand te doen van hun geloof is Lees verder →


door 10 reacties

Ik vind het moeilijk om open kerk te zijn

Ik geloof in open kerken. Mijn overtuiging is dat Gods liefde zich uit in vrijheid en aanvaarding, maar dat mensen daar vaak iets anders van gemaakt hebben. Een radicaal besef van die vrijheid en aanvaarding brengt herstel diep in ons innerlijk en heeft gevolgen voor hoe we met anderen omgaan, als christenen en als kerken. Een kerk die niet open is, die niet vrijmaakt, die niet aanvaardt als basishouding mist zijn doel. Als je beseft dat God je aanvaardt, kun je niet anders dan dat aan anderen aanbieden.

Die theorie zit er goed in. Maar Lees verder →


door 6 reacties

Zoeken om te vinden: Geef mij maar alle dagen God

Heb ik na 4 jaar zoeken nou nog steeds niks gevonden?

Die vraag bekruipt me wel eens, als ik aan het schrijven ben. In maart 2013 ben ik met deze blog begonnen, ik heb een half jaar pauze gehad om na te denken en toch gaat mijn nieuwe tagline nog steeds over zoeken, vragen en reizen. Wat nou, op zoek zijn? Wordt het niet eens tijd dat je wat vindt, beste Sjihttam (zo word ik soms genoemd)?

Met de aanpassing van mijn site heb ik veel door mijn oude blogs gebladerd. Met steeds maar weer dat zoeken… Terwijl ik aan het bladeren was, viel me echter iets op: mijn zoeken is veranderd. Mijn blog is begonnen vanuit een zoektocht naar de God die liefheeft in plaats van gedoogd. Het was een zoektocht, een worsteling, eentje die ik overigens nog steeds regelmatig doormaak.

Gevonden

Maar er is dus iets veranderd. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: The Waiting – Hands In The Air

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

waitingDit nummer van The Waiting stond op zo’n verzamel-cd die je vroeger wel eens gratis kreeg als je een andere cd kocht, of die je dan voor 2 gulden mee mocht nemen. Ik ken de band eigenlijk niet, ik heb nooit andere nummers van ze geluisterd, ik weet niet eens of ze nog bestaan. Dit nummer, Hands In The Air, staat echter in mijn geheugen gegrift.

Het lied gaat over overgave. Over een God die groter is. Over vechten met iemand waar je niet van kunt winnen en het oneens zijn met iemand waarvan je weet dat Hij altijd gelijk heeft. Zelden heb ik deze thema’s in zulke krachtige taal gehoord als bij dit lied: You’re on the mighty side of strong, you’re on the huge side of big.
Het lied vertelt een verhaal, een pad, bijna letterlijk. De deur uit, de tuin in, op de knieën, ik  ben het moe om te strijden, ik steek mijn handen op en in de morgenzon schreeuwt mijn ziel om U. Het lied sloot 20 jaar geleden aan bij mijn strijd toen en nog steeds, op een veel dieper niveau, bij mijn worstelingen met God nu. Met elke dag weer die overgave.
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom het gebed om dagelijks brood een mijnenveld is (en hoe ik daar mijn weg in zoek) (Onze Vader #7)

Deze regel uit het Onze Vader gaat over Gods zorg voor ons. Het idee dat ik over Gods zorg moet schrijven, geeft me het gevoel een mijnenveld binnen te lopen. Want wat moet ik zeggen? God zorgt. Helemaal mee eens. Ik geloof in de basis dat God voor zijn schepping en voor de mensheid zorgt. Maar, komt het verweer, hoe zit het dan met mijn problemen/mijn buurman die het leven niet aankan/onze geldzorgen/de kindertjes in Afrika?

Halve antwoorden

Is de gedachte dat God zorgt niet naïef? Helemaal mee eens. In de praktijk lijkt God vooral de blanke westerling van zijn zogenaamde beenlengteverschil af te helpen, dan de Syrische vluchteling van zijn oorlogstrauma’s. De andere kant roept dan: Maar daar zijn wij mensen voor. Schrijf je zelf niet steeds dat God zijn plan uitvoert door mensen? Wij zijn Gods zorg voor de ander. Wij moeten aan de slag. Ook helemaal waar. Wij zijn Gods plan voor deze wereld en er is geen plan B (dit is een citaat, maar ik weet niet meer van wie). Maar het is ook wel wat makkelijk, want God kan veel beter ingrijpen dan wij.

Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Vier dingen die in de hemel gebeuren (en op aarde ook iets te zeggen hebben) (Onze Vader #6)

De hemel op aarde. Wat moet je ermee? Het voelt vooral als goedkoop sentiment, populair in de weken rond Kerst in een wereld van oorlog, aanslagen, eenzaamheid, verwijdering. De hemel op aarde, dat gaat niet gebeuren. Misschien voelt het zo, voor eventjes, maar vaak niet al te lang.

Ik heb best geworsteld met dit deel van het Onze Vader. ‘Op aarde, zoals in de hemel’. Het gaat dan over dat Gods Koninkrijk komt, zijn wil gedaan wordt, hier op aarde, zoals dat blijkbaar ook in de hemel gebeurt. Maar de hemel op aarde is toch naïef?

Ik kwam steeds weer terug bij de vraag: maar wat gebeurt er dan in de hemel? Wat lezen we in de Bijbel dat ze in de hemel gebeuren? En hoe zegt dat iets over hoe wij hier op aarde met Gods Koninkrijk bezig zijn en zijn wil proberen te doen? Uiteindelijk kwam ik uit bij vier dingen. Vier dingen waarvan ik in ieder geval in de Bijbel lees dat ze in de hemel gebeuren. Vier dingen waarvan ik vind dat ze ons op aarde ook iets te zeggen hebben.
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Het morgenrood wekken? Dat gaat je niet lukken, David [Mijn blog op navigators.nl]

Meen je dat nou echt, David? Soms denk ik zoiets als ik een psalm lees. Ik vond het namelijk een beetje pretentieus. Hij zingt het in psalm 108: ‘Mijn ziel, ontwaak met harp en lier, ik wil het morgenrood wekken’. Dat gaat David dus niet lukken, net als het Delirious? niet gaat lukken met hun Awaken The Dawn. Ik vond het raar: denk je echt dat het morgenrood zich iets van jouw liederen aantrekt? Hoe hard je ook zingt, het wordt niet lichter buiten.

En ja, ik weet dat het metaforisch is. Dat het symbool staat voor een donkere periode in het leven. En dan nog was mijn gedachte: Dat gaat je niet lukken, David. Zo was het namelijk ook in de donkere periodes in mijn eigen leven. Ik maar zingen en prijzen, en toch maakte dat het niet lichter. Hooguit beeldde ik mezelf in dat ik me beter voelde en dat dat ook al een mooi resultaat was. Je kunt het tenslotte nooit weten: misschien heeft het wel verschil gemaakt. Net zoals ik vroeger altijd dure Clearasil gebruikte omdat ik nooit zeker kon weten of ik zonder dat spul niet nog meer pukkels had.

[Lees meer]
Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators, waar ik vaste blogger ben. Klik door om meer te lezen.

(Fotocredit: Gabriel Garcia Marengo, via unsplash.com)


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Stef Bos – My land is jou land (Lied van Ruth)

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. Net als vorig jaar, wil ik in deze vakantieperiode een aantal van die liedjes delen.

Jaren geleden vroeg de NCRV Stef Bos voor het tv-programma In een ander licht. Als onderdeel van dit programma las Stef Bos het verhaal van een persoon in de Bijbel en schreef daar een liedje over. De cd die dat uiteindelijk opleverde staat vol met ontroerende, verrassende, eerlijke liedjes over bijbelfiguren. Niet per se dogmatisch verantwoord, maar dat kun je ook niet van Stef Bos verwachten. Wel zet hij de bijbelse personen inderdaad in een ander licht. Hij geeft ze gevoel en emoties, maakt hun keuzes en worstelingen invoelbaar.

Stef Bos is getrouwd met een Zuid-Afrikaanse vrouw en woont in Zuid-Afrika. Toen hij een lied bij Ruth moest schrijven besloot hij dat in het Afrikaans te doen en zo zijn eigen verhaal, het verhaal van zijn vrouw, te verweven met het verhaal van Ruth, die ook een vreemdeling in een andere cultuur was. Het gaat over samen. Over kiezen voor de ander, voor waar de ander vandaan komt, voor wie de ander is en welke mensen en cultuur achter hem of haar staan. Over samen doormaken wat nodig is om de ander te dienen, te beschermen en lief te hebben.
Lees verder →