“Soms voel ik me bij God als een hondje dat steeds weggeschopt wordt, maar toch achter zijn baasje aan blijft lopen.”
Dat schreef ik een aantal jaar geleden in mijn dagboek, in een tijd dat mijn relatie met God een stuk donkerder was dan nu. Er is flink wat veranderd sinds die tijd. Maar niet alles.
Een van de dingen die is veranderd, is dat ik elke dag probeer te beginnen met hetzelfde gebed. Vroeger bij mijn gebedskaars, tegenwoordig gewoon aan het begin van de dag. Het begint met: Jahweh, aan het begin van deze dag belijd ik dat je volledig licht bent en in jou geen spoor van duisternis is.
God is namelijk
Dit nummer van The Waiting stond op zo’n verzamel-cd die je vroeger wel eens gratis kreeg als je een andere cd kocht, of die je dan voor 2 gulden mee mocht nemen. Ik ken de band eigenlijk niet, ik heb nooit andere nummers van ze geluisterd, ik weet niet eens of ze nog bestaan. Dit nummer, Hands In The Air, staat echter in mijn geheugen gegrift.
