Vroeger, in mijn onzekere tienerjaren (die overgingen in de onzekere twintigerjaren, die overgingen in de langzaam minder onzeker wordende dertigerjaren), kon ik het niet zo goed geloven dat mensen met mij omgingen omdat ze mij tof vonden, vanwege mij. In een vriendengroep op school ging ik ervan uit dat het mensen om die anderen ging. Tijdens een Beter-Uit-vakantie in Italië met een vriend (in Lido di Jesolo!) gingen onze medereizigers vooral met ons om vanwege die vriend, was mijn overtuiging.

In ieder geval niet vanwege mij. Dat kon natuurlijk niet, ik was niet zo aantrekkelijk voor anderen. Het was geen fijn idee om te beseffen dat Lees verder →

Ik kijk de laatste tijd af en toe Dream School. Het programma met Lucia Rijker waar probleemjongeren een laatste kans krijgen. Ze gaan drie weken naar school, krijgen daar les van Bekende Nederlanders en lopen tegen alles aan waar ze eerder voor wegliepen. Interessante en uitdagende televisie.

Elke keer als ik het kijk valt me op dat veel van die jongeren goedaardig en zachtmoedig overkomen. Ze praten over hun problemen en daden (leraren wegpesten, dealen, vechtpartijen) met bijna verlegen stem. Niet allemaal, maar voor mij verrassend veel wel. Ze willen vooral ook allemaal Lees verder →